Dat meer en meer vrouwen in de landbouwsector stappen, is geen groot nieuws meer. We kregen een kans om kennis te maken met Leen Mertens, een jonge onderneemster met passie voor de rundveesector uit Londerzeel in Vlaams-Brabant. Ondertussen is Leen de vierde generatie uit haar familie die in de toekomst het landbouwbedrijf zal verderzetten. Jong, […]
Dat meer en meer vrouwen in de landbouwsector stappen, is geen groot nieuws meer. We kregen een kans om kennis te maken met Leen Mertens, een jonge onderneemster met passie voor de rundveesector uit Londerzeel in Vlaams-Brabant. Ondertussen is Leen de vierde generatie uit haar familie die in de toekomst het landbouwbedrijf zal verderzetten. Jong, gedreven en boordevol energie.
Leen Mertens: ‘Als medezaakvoerder sta ik in voor het administratieve gedeelte van de zaak. Verder neem ik de dagelijkse verzorging van de dieren op de boerderij op mij. Ik heb het dan over het melken en insemineren. In het seizoen is dat in combinatie met werken op het veld.’
Leen: ‘Dat is in de eerste plaats uit passie voor de sector. Ik heb van kleins af aan, van mijn 2 à 3 jaar reeds, altijd gezegd: ‘Ik wil boeren.’ En voilà, het is uitgekomen (lacht). Na het middelbaar heb ik wel even getwijfeld omdat vooral de nadelen van het boerenleven in mijn hoofd speelden. Daarom heb ik toen de beslissing genomen om elektromechanica te gaan studeren. Na het behalen van dit diploma nam de passie voor de landbouw het weer over. Ik trok naar de hogeschool in Geel en behaalde daar op drie jaar tijd mijn Bachelor landbouw met als afstudeerrichting rundvee. Hierdoor studeerde ik pas af op mijn 24ste.’
Leen: ‘De afwisseling in de eerste plaats. Het is niet altijd hetzelfde zoals bij een administratieve bureaujob. Elke dag is anders, al heb je natuurlijk wel de vaste taken die je moet uitvoeren zoals melken, de dieren voederen en dergelijke zaken. Op sommige dagen kan dat wel eens moeilijk zijn omdat je niet weet wat de dag erna brengt, maar dat moet je erbij nemen natuurlijk. Het leven op de boerderij is nu eenmaal onvoorspelbaar.’
Leen: ‘Mij stoort tegenwoordig vooral de wetgeving. Boeren wordt ook moeilijker door de negatieve aandacht die de sector de laatste tijd in de media krijgt. Daardoor krijg je minder respect van de mensen. We proberen daar zo goed mogelijk mee om te gaan door met de mensen te praten en hun onze kant van het verhaal te tonen. Mensen willen steeds het beste en kwaliteitsvol vlees, maar hebben weinig begrip voor de productie en de afkomst ervan. Het is en blijft belangrijk om de boeren binnen je eigen landsgrenzen te steunen. Ik merk bij mezelf dat ik hier wel gevoelig voor ben. Daarom zie ik het eerder als een negatief puntje. Een andere minder leuke kant is opstaan om 6 uur en dat dan iedere dag van de week. Wanneer je kiest voor een zelfstandige job met dieren heeft dat natuurlijk ook wel zijn consequenties als je de dag ervoor eens bent weggeweest. Ik heb echt wel heel mijn sociaal leven aangepast aan mijn job, maar dat is een keuze die ik zelf bewust gemaakt heb. Mijn leeftijdsgenoten staan hier denk ik niet voor te springen. Maar ik moet zeggen dat dit voor mij nooit echt een probleem is geweest.‘
Leen: ‘Dat is een moeilijke vraag. Mijn eerste interesse is landbouw en mijn tweede techniek. Had ik niet geboerd dan had ik waarschijnlijk wel iets in de techniek gedaan, en dan wel in de elektronica.
Leen: We zijn deze al voor een deel aan het realiseren met de nieuwe stal die we aan het bouwen zijn. Verder wil ik het bedrijf leiden, uitbouwen en optimaliseren. Maar de focus ligt echt wel op het automatiseren. Het doel in de toekomst is om 240 koeien te houden en dat op termijn ook alleen te kunnen doen wanneer mijn vader op pensioen gaat. Op dit moment werk ik nog samen met mijn vader en grootouders. Ze helpen nog mee waar ze kunnen, maar het blijft voor mij belangrijk om op eigen benen te kunnen staan.‘
Leen: ‘Werk altijd met passie! Dat is het grootste werkpunt in de landbouw, anders hou je het niet vol. Je moet heel je leven aanpassen aan wat er op de boerderij staat en gaat. Die verantwoordelijkheid was voor mij toch iets om over na te denken. Tenslotte heb je ook heel veel uren werk en ga je niet altijd de voldoening krijgen die je verdient. Dat kan voor sommigen wel een struikelblok vormen. Je moet dat knopje in je hoofd ook kunnen uitzetten. Je haalt je energie uit de waardering van mensen in je omgeving die je volledig steunen.’